Kwasowa Grota Heroes VIIMight & Magic XHeroes III - Board GameHorn of the AbyssHistoria Światów MMSkarbiecCzat
Cmentarz jest opustoszały
Witaj nieznajomy.
rejestracjalogowanieRSSFB

Anastazja

Anastazja urodziła się wieki temu, kilka lat przez Drugim Zaćmieniem. Była najmłodszą córką księcia Sławy i księżnej Katarzyny Gryfitów. Urocza, wesoła, ufna... Taka właśnie by była, gdyby nie jeden przeklęty moment: zabójstwo jej ojca, dokonane jej własnymi rękoma. Mimo wstawiennictwa jej mentora (i ukochanego), obecnie niesławnej pamięci Archanioła Uriela, a także mimo jej wyjaśnień, iż zbrodnia była dokonana nie z jej woli, została wydana Świętej Inkwizycji w celu przesłuchania. Jej starszy brat Anton, będąc świadomym, co Inkwizycja zrobiłaby Anastazji, by zyskać przyznanie się do winy, wolał zadać jej cios łaski.

Lecz, jak już zapewne się domyślacie, śmierć nie była dla niej końcem, lecz nowym początkiem. Jej ciało zostało wykradzione i wskrzeszone przez jej praciotkę Sveltanę, nekromantkę z Siedmiu Miast. Będąc już nieumarłą, Anastazja postanowiła przeprowadzić własne śledztwo okoliczności śmierci jej ojca, co do których sama miała dziwne wspomnienia.

Ostatecznie odkryła, że pociągającym za sznurki był sam Uriel, który spiskował w celu ponownego rozniecenia żaru Pradawnych Wojen, oskarżając o ten okrutny czyn Bezimiennych. Rozwścieczona swym odkryciem, Anastazja postanowiła odpłacić mu pięknym za nadobne, używając tego samego artefaktu, który został użyty przeciwko niej i przejmując kontrolę nad jego umysłem. Nie potrafiwszy władać własnym ciałem i bronić się, Uriel został okrutnie rozszarpany na strzępy przez demony. Anastazja i jej rodzeństwo następnie upewnili się, by spisek Uriela poznało całe Imperium, co w rezultacie doprowadziło do powstania tzw. Karty Gryfa, a także do oddzielenia państwowości od kościoła. Ale to już inna historia.

W swoim czasie Anastazja wypiła jad Matki Namtaru, wcielenia Pajęczej Bogini, przemieniając się w wampirzycę. Inaczej jednak niż większość nekromantów, nie pozwoliła na zatracenie emocji. Po tym, jak w drodze sukcesji przejęła rolę Sveltany jako naczelnej Hierofantki Domu Eterny, poślubiła lorda Veina, wampirzego rycerza z zawiłą przeszłością. Wspólnie adoptowali żyjącą córkę, Zakerę, uduchowioną dziewczynę, którą Vein uratował od masakry urządzonej przez jego byłego kompana, a obecnie wroga — Sandro, Mówcy Zaświatów.

Gdy Sandro próbował wymazać z rzeczywistości Matkę Namtaru, Anastazja, wskutek jej więzi z mistycznym stworzeniem, zapadła na ciężką chorobę i prawie umarła. Na szczęście Vein i Zakera zdołali pokrzyżować plany Sandro. Mówca Zaświatów uciekł, lecz Anastazja wyzdrowiała.

Anastazja cały czas wygląda, jakby była 17-latką, lecz jej oczy są wiekowe i zimne, a ona sama mówi w sposób mądry, lecz cyniczny, z ponurą akceptacją, co przychodzi wraz z doświadczaniem nieopisanych prób i tragedii. Niegdyś naiwna i pełna nadziei dziewczyna teraz jest oschłą i sarkastyczną kobietą, choć czasami jeszcze wciąż okazuje swój młodzieńczy entuzjazm i ciekawość, które niegdyś ją przepełniały. Uważana za zmarłą (ponownie) podczas Czystki Nekromantów, która rozdarła Siedem Miast kilka dekad temu, Anastazja powróciła z dobrowolnego wygnania, by pomóc Iwanowi, potomkowi jej brata Antona, w jego walce. Zdaje sobie sprawę, że teraz odgrywa tę samą rolę, jaką niegdyś pełniła Sveltana dla Sławy. Tę ironię losu trudno było jej przeoczyć.
© 2003-24 Kwasowa Grota. Wszelkie prawa zastrzeżone. Jakiekolwiek kopiowanie, publikowanie lub modyfikowanie tekstów grafiki i innych materiałów chronionych prawem autorskim znajdujących się na stronie bez wyraźnej zgody autorów jest zabronione.
Komnaty "Heroes VII". Redakcja, kontakt